…
Zaten Siyasal İslâm’ın mayası sağlam değildi. Yani Siyasal İslâm ortaya çıktıktan sonra bir takım şuurlu Müslümanların bu hareketi sıhhate kavuşturmak üzere harekete geçmeleri gerekirdi. Ama böyle bir şey asla olmadı, bilhassa Siyasal İslam ortaya çıktıktan sonra bunun İslam’ı bir kemikleşmeye dönüşmemesi için bütün isim sahibi olanlar ter döktüler. Ve tabii ki onlar da, kendi başarılarını elde ettiler. Yanılmıyorsam birisi nakletti bana İsveç kralının elini sıkarken mi Recep Tayip Erdoğan Atatürk’ün yerini biz aldık demiş. Yani iş o noktaya geldi, hiç merak etmeyin. Yani demek istediğim Haçova meydan muharebesinden Refah Partisinin MHP ve İDP ile yaptığı ittifaka kadar bir Türk Milleti inisiyatifi var. Ama o ittifakla beraber bu inisiyatif sükût etti. İstiklâl Marşı Derneği bir mahrumiyet sebebiyle var. Eğer Refah Partisi o ittifakı yapmayı reddedebilecek kalitede ve ahlakta insanlardan müteşekkil olsaydı bizim İstiklâl Marşı Derneğini kurmamıza ihtiyaç yoktu. Ama onlar zaten ne için işin içine sokuldularsa onun gereğini yaptılar ve halen yapmaktadırlar. Biz İstiklâl Marşı Derneği olarak milletin, Türk milletinin Haçova meydan muharebesinden bu güne kadar muhafaza ettiği bir inisiyatif talebi varsa, o talebin bir yerindeyiz. Ha, yoksa, ne yapalım yokmuş diyeceğiz. Yine de biz davamızdan vazgeçecek değiliz. Yani gâvurların 1922’de elde edemedikleri şeyi 2008’de 2010’da elde etmiş olmaları bizi davamızdan döndürmez. Biz yine bu toprakların ahiretin tarlası olduğuna inandığımız için tarlamızın tapusunu kimseye vermeyiz.
Anlatabiliyor muyum? Yani bugün bu toplantıyı yaptığımız şehir bir Ortodoks başşehri olarak tescil edilse bile biz kendimizi hep 1453 yılında bileceğiz. Yani bizim kitabımızda, yağmur yağdı böyle oldu yok. İstiklâl Marşı Derneğine yanaşmayı göze alamayan veyahut İstiklâl Marşı Derneğine, kimin ajanı olursa olsun, vazifeyle gelmiş olanlar peşinen yağmur yağdı böyle oldu fikriyle hareket edenlerdir. Onlar ne yapalım bugün Amerika ile pazarlığımızda bu var, korkma korkma bir şey olmaz anlayışıyla hareket ediyorlar. Onun için öyle 301. madde bilmem ne falan filan onunla uğraşıyorlar. Saçma sapan şeyler bunlar. Yani bize lazım olan şey Türkiye’nin hiçbir dünya gücü karşısında el öpen yalvaran bir pozisyonda olmadığının izharıdır.
Yani şimdi İstiklâl Marşı’nı kabul eden Meclis Lozan’ı kabul eden meclis değil, dedik. İstiklâl Marşını Kabul eden meclis Lozan’ı kabul etmeyecekti. Neden etmeyecekti? Diyecekti ki; biz bunun için mi öldük? Anlatabiliyor muyum? Yani biz her şeyi bu sonuç için mi riske attık. Şimdi diyeceksiniz ki Lozan kötü bir şey mi? Lozan; tabii ki alınabilenin azamisinin alındığı bir antlaşmadır. Ama dediğim gibi İstiklâl Marşına evet diyenler buna evet demeyeceklerdi. Onlar diyeceklerdi ki hayır biz savaşa devam ediyoruz, anlatabiliyor muyum? Aradaki farkı bilmemiz lazım. Lozan tabii ki geçerli. Bizim kınadığımız şey Lozan elde edildikten sonra Türkiye cumhuriyetinin varlığının hakkı verilmedi.
Bugün elemanter derecede iktisat bilen birine sorun size Türkiye’nin hiçbir şekilde cumhuriyet kurulduktan bugüne kadar geçen hayatının iktisadi bakımdan bu pozisyonda olmaması gerektiğini söyleyecektir. Yani bugüne kadar bizim dünya çapında vazgeçilmez iktisadi kozlarımız olması gerekiyordu. Millet olarak iktisadi kozlarımız yok. Bu bilhassa böyledir. Bu yapılamamış, becerilememiş bir şey değildir. Yani Kenya’daki kadınlar Nazilli basması giymiyorsa eğer, bunun bir kabahatlisi vardır. Anlatabiliyor muyum? Olmayacak şey yoktu. Bugün hala bizi Avrupa birliğine almazsanız başımızın çaresine bakarız diye bir tehditte sunmaya çalışıyorlar. Bugün bütün kötü şartlara yani onların artık her şeyi lehimize çevirdik diye düşündükleri ahvale rağmen Türkiye’nin bugünden başlandığı takdirde hızla yükseleceğini temin edecek imkân vardır. Bu imkânın fark edilmesi lazım. Bu imkânı nasıl fark edebiliriz? Eğer çocuğunuzun Harvard’da doktora yapmasının çok kıymetli bir şey olduğunu sanıyorsanız ve yine çocuğunuzun uluslararası şirketlerde genel müdür olmasını ya da Brezilya merkez bankasında bir Türk bulunması falan filan bunlar size matah bir şeymiş gibi görünüyorsa; tabii Türkiye hiçbir imkânını kullanamaz. Bizim ilk yapacağımız şey başta kendimiz olmak üzere merkezden muhite gâvurun dişini kıracak bir gıda haline gelmek. Yani gâvur seni yemek istediği zaman dişi kırılacak ama sen mugaddi olacaksın. Anlaşıldı mı? Yani demir leblebi olmak hiçbir işe yaramaz. Çünkü demir leblebi demirdendir ve mugaddi değildir. Sen mugaddi olacaksın besleyici olacaksın fakat gâvur beslenmek için seni ısırdıysa dişi kırılacak. Bunun imkânsız olduğunu söyleyen insan vatan hainidir. (Alkışlar…)
E, artık ben de gideyim tamam. Bu kadar konuşmayı alkış için yapmışım meğer.
“ İstiklâl Marşı ile Asrın İdrâki” panelinden alıntılanmıştır.
Metnin devamı için tıklayınız.
“İstiklâl Marşı Şehitler ile Şehit Oğulları Arasında Bir Mukabeledir, Bir Konuşmadır”
İstiklâl Marşı’nın rüyayla irtibatı vardır. Şunu İstiklâl Marşı’na itiraz edenler de sık sık dile getirirler: Derler ki, İstiklâl Marşı’nda iki dil var, iki farklı üslup var. Bu gerçekten de böyledir.
"İstiklâl Marşı’nı Raftan İndireceğiz"
BAŞINI ÖRTEN KIZLAR FELSEFE BİLMELİDİR
Hükümranlığı altında bulunduğumuz medeniyet çerçevesinde erkekler günlük hayatlarını sürdürmekte iken Müslüman kimliklerini dışa vurmak mecburiyeti altında kalmıyorlar.
"Türkiyelilik" Tabirine Ne Denilmişti?
İsmet Özel: Türkiyelilik ve azınlık kelimelerinin sıkça geçtiği bütün bu tartışmalar, Avrupa Birliği'nin Türkiye'yi müzakereye müsait bir ülke olarak görmesini sağlamak üzere yapılıyor. Yoksa hiç kimsenin gerçek düşüncelerini, gerçek beklentilerini, gerçek yönelimlerini gündeme getirdiği falan yok. Buna resmî makamlar da dahil, laf üreten birtakım tipler de.
Türk yerine Türkiyeli denmesinin anlamı sizce nedir?
İsmet Özel: Türkiyelilik ve azınlık kelimelerinin sıkça geçtiği bütün bu tartışmalar, Avrupa Birliği'nin Türkiye'yi müzakereye müsait bir ülke olarak görmesini sağlamak üzere yapılıyor. Yoksa hiç kimsenin gerçek düşüncelerini, gerçek beklentilerini, gerçek yönelimlerini gündeme getirdiği falan yok. Buna resmî makamlar da dahil, laf üreten birtakım tipler de.
Türk yerine Türkiyeli üst kimliğinin seçilmesi zırvasının üzerinde durmak lâzım: Bir kere "Türkiyeli" tabiri çelişkilidir.
Neden?
Çünkü Türkiye diye bir yerin olabilmesi için Türk'e ihtiyaç var. Yaşadığım, egemen olduğum topraklara ben Türk'sem Türkiye denir. "Ben Türkiyeliyim, ama Türk değilim." Bunu ancak gayri-Müslimler söyleyebilir. Müslümanların "Türkiyeliyim" demeleri saçma. Bir Müslüman'ın "Türkiyeliyim" demesinin bu topraklarla kendisi arasına bir mesafe koymasından başka bir anlamı olamaz. Herkes "Türkiyeliyim" dediğinde Türkleri nereye koyacaksın? Yok eğer burada Türkler zaten marjinal bir unsur ise niye Türkiye lafını, Türkiyeli lafını kullanalım? "Türkiyeli" yerine pekala "Küçük Asyalı" da denilebilir. "Türkiyelilik", Türk'ü Türkiye'den kovmaya, silmeye yönelik bir anlayışın, söylemin önerisi.
"Ağzında Geveleme, Türk Müsün, Gâvur Musun Çabuk Söyle" başlıklı bir yazı yazmıştınız. Şimdi "Ben Türkiyeliyim" diyenler...
İsmet Özel: Ağzında gevelemiş oluyorlar. Başından beri yaptıkları gibi yani.
Bundan sonra ne yapılabilir?
İsmet Özel: Bundan sonra atılacak adım, birtakım insanların Türk olmadıklarını beyan etmek. Bunun yanı sıra, Müslümanlığını vazgeçilmez sayan her etnik grubun Türk olarak adlandırılması gerekir. Yani adam Kürt, Boşnak, Laz, Çerkez... olup da Müslümanlığını vazgeçilmez sayıyorsa, buna biz Türk diyeceğiz.
Ya Türk denilmesini istemezse?
İsmet Özel: Kendisi bilir. Biz ona Türk demeye hiç meraklı değiliz. Kendisine Türk denilmesini istemeyene Türk demeyeceğiz.
"Ben Türk oğlu Türk'üm" diye haykıranlar da var?
İsmet Özel: Onları da Türk olmaya çağırıyoruz. Hem İslam'a düşmanlık göster, hem Türk ol, bu imkânsız. Şimdiye kadar Türkçü hareket içinde olan insanlar, Müslüman tavırlarıyla Türklüklerini ispat etmek zorundadırlar.
Bu bir hata mıydı, tuzak mı?
İsmet Özel: Türkiye'de Türklüğü Türkiyelilikle örtmeye çalışanlar aslında faka basmış durumda. Çünkü, Cumhuriyet'in kuruluşundan bu yana "Türk'üm, doğruyum, çalışkanım" derken, bunlar İslam'dan kopuk bir Türklük önerdiler. İslam'dan kopuk bir Türklük, netice itibarıyla ırkçı bir Türklüktür. Başka türlü olmaz. "Türkler varmış, bir dönemde Müslüman olmuşlar, tekrar o Müslüman olmadan önceki Türklere dönüyoruz" demekti bu. Şimdi, krizde olan "Atatürk milliyetçiliği" denilen şeydir... Türkler Müslüman olmadıkları halde gene Türk olabiliyorlarsa, buyursunlar olsunlar.
Sizin telakkinize göre Türk, kâfire karşı duran kişi. Sizin Türk'ünüz Türkiye'de yaşıyor mu? Yaşamakta mı?
İsmet Özel: 1918 yılında, 1914 yılında başlayan savaş bitti... 1918'de siyasi ve askerî bir güç olarak İslam dünyadan silindi. İbrani-Hıristiyan medeniyet sildi. İstiklal Harbi, bu kararın geçersizliğini ilan eden bir savaştır. Yani, İslam siyasi ve askerî güç olarak ortadan kalkmamıştır. Bunu gösterdi İstiklal Harbi. Aksi takdirde bana İstiklal Marşı'nı nasıl açıklarsınız?
O halde, bir kişi, İstiklal Marşı'nı sansürlemeden okuduğu, benimsediği takdirde Türklüğüne bir kanıt mı getirmiş oluyor?
İsmet Özel: Bu doğal değil mi? Türkiye Cumhuriyeti'nde Türkiyelilikten söz edenler bana İstiklal Marşı'nın açıklasın! İstiklal Marşı niçin böyle? "O ezanlar ki şahadetleri dinin temeli / Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli" Bizim İstiklal Marşımız bu! Biz İstiklal Marşımızdan vaz mı geçeceğiz? İstiklal Harbi, İslam'ın dünyada söyleyecek sözünün tükenmediğini göstermek üzere yapılmıştır. Yoksa yapılmazdı. Ve İstiklal Marşı da bu marş olmazdı. Bu çok önemli bir şey... Cumhuriyetin ilanıyla beraber oynanan oyunları hakikat yerine koymayalım.
Hakikat sayılan oyunlar?..
İsmet Özel: 1921 anayasasında devletin dini İslam, 1924 anayasasında devletin dini İslam; siz bana nasıl olur da Türkiye Cumhuriyeti'nin başka bir şeyle alakalı olduğunu söylersiniz? Bu büyük yalanı niye kabullenelim? Birtakım insanlar "Biz milleti kandırdık" diyemiyorlarsa, biz onlara söyleyelim: "Siz milleti kandırdınız."
Bu durumda Türk olmak aynı zamanda kandırılmayı reddetmek anlamına geliyor, değil mi?
İsmet Özel: Tabii. Türk olmak bir tercihtir. Madem ki Lozan'da gayri-Müslimler azınlık statüsündedir, Lozan'da "gayri-Müslimler de Türk'tür" denilmiyor, geriye Türkler kalıyor, geriye Müslümanlar kalıyor. Yani "Türk = Müslüman" formülünü Lozan getirdi.
"Bu kadar net" mi diyorsunuz?
İsmet Özel: Daha da netleştireyim: 1918 İslam'ın sonu olarak görüldü, buna bir itiraz doğdu; birileri dedi ki "Hayır, İslam ölmedi." Fakat, Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulmasıyla, hayatta kalması aynı şartlara bağlı değil. Kurulmasını İslam'a, ayakta kalmasını İslam'dan kopmasına borçlu. Aslında hiç garip değil, çünkü İbrani – Hıristiyan medeniyet diyor ki "Tamam yok olmamayı sağladın, ama devam etmeyi ancak benim iznime bağlı olarak gerçekleştirebilirsin."
Dolayısıyla?
İsmet Özel: Cumhuriyet ilan edildikten sonra farklı bir yön tutturuluyor. 1928'de, Cumhuriyet'in ilanından 5 sene sonra, anayasadan devletin dininin İslam olduğu ibaresi çıkıyor. Aynı yıl harf inkılâbı yapılıyor. İslam anayasadan gidince, Latin harfleri de anayasaya geliyor. Bütün bunları konuşmakta zorlanıyoruz. Çünkü Cumhuriyet kurulduktan sonra hep günü kurtarmaktan başka bir işle uğraşmamış devlet yetkilileri. Taş üstüne taş koymak diye bir şey yok. Koymamakla ayakta kalabileceklerini düşünmüşler hep. Bu akıl almaz bir şey. Yani bu birikime sahip bir toplumun, 81 senede, harekete geçtiği yerden daha geride olasını izah etmek çok zor.
Siyasiler ve topluma söz söyleyenler dahil kimse Türk olmaya yanaşmadığı için mi bu hale gelindi?
İsmet Özel: Türkiye'nin çekilip çevrilmesi, Türkiye'de bir işin üstesinden gelinmesi söz konusu olduğu zaman, bunu yapacak olanın kim olduğunun tespit edilmesi lâzım. Kimlik meselesi budur. Yapılacak iş, Türkiye'nin hem kendisini daha iyi bir hayata kavuşturmak, hem de dünya milletleri arasında hesaba katılır bir yere sahip olmasını sağlamaktır. Kim yapacak bu işi? Böyle bir soru sorulmamış Türkiye'de. Onun için Türk'ün kim olduğu, kimin Türk olduğu konuları kaynayıp gitti.
Türk kaynayıp gittiği için Türkiye de somut, sağlam bir zemin, [sizin vurguladığınız kelimeyle söylersek] vatan olamadı... mı?
İsmet Özel: Bunu anlamak ve durumdan vazife çıkarabilmek, o vazifeyi ifa edebilmek için "Türkiye muvakkat bir devlet mi, yoksa muvazzaf bir devlet mi?" sorusunu cevaplamamız lâzım. Türkiye Cumhuriyeti 1923 yılında muvakkaten, o sırada dünya şartlarının gerektirdiği zorlamalar altında, ister istemez kabul edilmiş bir siyasi birim mi, yoksa Türkiye geleceği olan ve tarih içinde kendine bir iş yüklemiş, kendine bir pay biçmiş bir ülke mi? Mesele burada.
...
Bu mülâkat 12.11.2004 tarihinde Gerçek Hayat Dergisinde yayınlanmıştır.
Saymayan Sayılmaz 1
İçinde bulunduğumuz vaziyeti size izah etmek istiyorum. Sizden gelecek soruların kalkış yerini işaret edebilmek için; bu aynı zamanda, sizden gelecek sorulara hangi açıdan cevaplar sunacağımın da bir işareti olacak. Çevreye başından beri dikkatle yaymak istediğim şey buranın bir İsmet Özel kulübü olmadığının anlaşılmasıdır. Ama ne yazık ki işin bir başka yönü var ki o yönü ihmal ettiğimizde bir tür verimsizliğe hapsolunuyoruz :
1965'ten Sonra Başka Bir Sürecin Başlatıldığına Dikkat Bile Etmedik
1965 yılında Fener Patrikhanesi ve Vatikan, karşılıklı olarak aforozlarını kaldırdılar. 1965 yılında. Yani o zamana kadar Fener Patrikhanesi ve Vatikan biri diğerini kendi itikatlarına göre kafir sayıyordu, biri diğerini Hıristiyan kabul etmiyordu.
BİZE BİR CUMHURBAŞKANI GEREKİYOR MU?
Madem Türklerin (cumhurun) demir dağı eritmek gibi bir gayesi yoktu, o halde hangi sebeple bir başkanı vardı? Akla gelebilecek ilk sebep asayişin teminidir.
İRTİCA ELDEN GİDİYOR
Rivayet edilir ki bir zamanlar ülkemizde “din elden gidiyor” diye haykıran insanlar varmış. Bu insanlar gerçekten var mıymış, var idiyseler böyle haykırmakla neyi murad etmektelermiş, bunlar konumuz değil.
