Artık Üsküdar-Beşiktaş hattında vapur çalışmıyor. Motordan inip Serence Bey yokuşu istikametinde yürümeğe başladım. Kısa bir müddet Ortaköy’e uzanan ana cadde üzerinde altmış yaşlarında bir adamla yanyana yayalara yeşil ışık yanmasını bekledim. Yanyana yaya geçidi mesafesini kat ettiğimiz sırada adam kendi kendisiyle konuşuyor edasıyla: “Ey Tayyip” dedi, “madem padişah oldun, bize de yap bir iyilik de şu motorlu vasıtaları kaldır. Eskiden olduğu gibi, atlarla, atlı arabalarla gidip gelelim.” Müteessir oldum, düşündüm, olduğu kadar aklımı yordum: Dünyaya şekil veren şartları umursama tuzağını atlattığı nispette kavileşen bu mübarek topluma mahsus gizli olduğu kadar gizemli bilgeliğin temsilcisi bu adam benim neyim? Ben bu adamın nesiyim?

Bir millete mensup olmanın mahiyeti ... Yazının devamı