Türklük bir ırk meselesi değil. Yani Türk lâfzının doğuş zamanından şimdiki zamana kadar hiç kimsenin eline Türklüğü soy sop davasıyla ileri götürme gücü geçmemiştir. Buna rağmen biz Türkler İstiklâl Marşı’nın teyit ettiği bir ırkçılığa ister istemez; ama memnuniyetle bağlıyız. İster istemez bağlıyız, çünkü insan tarih dışı bir varlık hissine yabancıdır. Irklar olmaksızın tarihin seyrine bir mânâ atfetmek imkânsızdır. Irkçılık fikrine memnuniyetle bağlanmamızın sebebi de imana teveccüh edişimizdendir. Nasıl mü’minlerin emiri olursa, ırkı da olur.
İsmet Özel, Dil ile İkrar, s. 143-144
“İstiklâl Marşı Sevr Mağarasında Allah Rasûlü’nün Hz. Ebubekir’e Hitap Ettiği Gibi Başlar: Korkma!”
12 Mart 1921’de İstiklâl Marşı, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından millî marşımız olarak kabul edildi. Daha Sakarya Meydan Muharebesi olmamıştı, bizim istiklâlimizi kazandığımıza dair bir sarahat yoktu.
"İstiklâl Marşı’nı Raftan İndireceğiz"
İSTİKLÂL MARŞI'NDAN ANAYASA ÇIKAR!
"İstiklâl Marşı Türk milletinin geleceğinin karartılamayacağı konusunda hem bir vaat, hem bir teçhizat, hatta mühimmat olarak düşünülmüştür. İstiklâl Marşı’nın varlığı bir milletin gelecek başarılarının çerçevesi çizilmek için doğmuş bir şeydir.
