Ben 1944 doğumluyum ve 1950 yılında ilkokula başladım. Ben doğduğum sırada Amerikan askerleri Almanya’yı işgal etmek üzere Almanya sınırını geçmekteydiler. İlkokula başladığım sırada Demokrat Parti iktidara geleli dört ay olmuştu ve ben lise ikinci sınıfta iken 27 Mayıs 1960 İhtilâli oldu. Sıraladığım tarihlerden anlaşılacaktır ki, ben bütün ömrümü, “Türkiye bundan sonra böyle olmayacak... ve hatta bilhassa olmamalı...” duygusuyla yaşadım, hâlâ aynı duyguyu içimde taşıyorum ve bununla ilgili hissiyatımı size aktarmak istiyorum. Şimdi insanlar, asırlar boyunca maruz kaldıkları mahrumiyet sebebiyle ellerine yeni geçen bazı şeylerin çok önemli ve değerli olduğunu sanabilirler. Türkiye’de en çok yaşanan şey budur. Bu yaşanan şeyin hakkını vererek mahiyetini size anlatmam çok üzün sürer. Onun için ben mümkün olduğu kadar kestirme bir yol tutturmaya çalışacağım ve size içinde bulunduğumuz durumun vahametinden bahsedeceğim. Çünkü şu günlerde bazı şeyler konuşuluyor, biliyorsunuz. İşte Kahire’de Amerikan başkanı bir konuşma yapmış, onu konuşuyorlar. Bizim Suriye sınırımızdaki mayınların temizlenmesi konusunda bir şeyler konuşuyorlar. Daha başka birçok şey de konuşuluyor. Ama sizin fark etmediğiniz, dikkatinizi çevirmediğiniz bir şey var, o da: Zihinlerinizin husûsen çarpıtıldığı... Ve bu çarpıklığın düzgünlük, düzgün olma ihtimalinin de sapıklık olduğunu öğretiyorlar size. Şimdi, şu mayınların temizlenmesi meselesini düşünün: Güney sınırımızdan mayınlar temizlenecekmiş. Şimdi burada dikkat ederseniz tartışma yaratanlar diyorlar ki: “Kimsenin mayınların temizlenmesine bir itirazı yok.” Öyle değil mi? Sanki bu, Allah’ın emri… O mayınlar niye temizleniyor, asıl itiraz o olması lazım. O mayınlar oraya niye konmuş, süs olsun diye mi konmuş? O mayınların oraya konulmasının sebebi ne zaman ortadan kalkmış? Bunu konuşmuyorlar… Onun için size, “Mayınlar temizlenince, işte, arazi köylülere mi verilsin, İsrail’e mi verilsin?” meselesini tartıştırıyorlar. Böylece, yanlış üzerinde yoğunlaşmanızı sağlıyorlar. Yani her konuda size çarpıklığın düzgünlük, düzgünlüğün ise sapıklık olduğunu telkin ediyorlar ve bunu da aralıksız yapıyorlar. Şimdi bizim nerede yaşadığımız, kim olduğumuz meselesi bu arada güme gidiyor. Mesela size şu anda dünyada tek kutuplu bir dünya olduğunu anlatıyorlar, değil mi? Çünkü 1945 yılından itibaren dünyanın çift kutuplu olduğunu yutturdular bir kere. Ondan sonra, “Soğuk savaş bitti.” diye bir şey söylediler 1990’da. Yani soğuk savaş devam ederken, “Bir tarafta Doğu bloğu ya da komünist dünya, diğer tarafta hür dünya veya Batı bloğu var...” diyorlardı. Bunlar birbirleriyle çatışıyorlardı güya... Bu da tıpkı mayınlar konusunda olduğu gibi, insanları bir şeye razı etmek üzere söylenmiş büyük bir yalan. Hepinizin bildiği gibi, bir yalan ne kadar büyükse o kadar inandırıcı oluyor; insanlar küçük yalanların hemen farkına varıyorlar. Şimdi bugün dünyada, -tek kutuplu olduğu söylenen dünyada- problemin ne olduğu, problemi çıkaranlar tarafından tekrar tasrih ediliyor, diyorlar ki: “Amerika Birleşik Devletleri bir imparatorluk kurma hevesinden vazgeçsin; dünyada iyi komşu ve yardımsever komşu rolünü oynasın.” Öbürleri de diyorlar ki: “Hayır! Bu kadar imkânı elinde bulunduran ve dünyanın en büyük askerî gücünü harekete geçiren unsur tabii ki istediğini yapabilsin.” Bu iki tez birbiriyle çatışıyor. Yani Amerikan gücü dünyada bir “imperium” olarak mı belirsin yoksa Amerikan gücü bütün dünya milletlerinin iyi ve yardımsever komşusu olarak mı yaşasın? Türkiye’de tabii ki bu ikincisinin iyi olduğunu düşünüyorlar. Öyle sırıtarak da, zaten diyorlar, Amerika Birleşik Devletleri için, “Irak’ta olduğuna göre komşumuzdur zaten” diyorlar. Netice itibariyle Amerika Birleşik Devletleri’nin dünyanın nasıl şekilleneceğine dair yegâne belirleyici unsur olduğu fikri, bu tartışma sebebiyle kabul görmüş oluyor. Yani herkes herkesle çatışıyor. Birisi diyor ki: “Amerikan İmparatorluğu olsun.” Öbürü de diyor ki: “Hayır, olmasın...” Bunlar sanki zıt fikirleri söylüyorlarmış gibi birbirleriyle uğraşıyorlar. Ama bu arada dünyanın şekil almasında Amerika Birleşik Devletleri’nin yegâne belirleyici olması, münakaşa eden herkesin kabul ettiği ve de savunduğu bir şey oluyor. İnsanlar kendi tezlerini kabul ettirebilmek için Amerikan gücünü savunmak mecburiyetinde hissediyor kendilerini. Şimdi bir şeyleri anlamak için kullandığımız kavramlar, kelimeler o şekilde yönlendirilmiş ki, biz saçma sapan yaklaşımları en akla yakın görüşler olarak kendimize ait sanıyoruz. Bizler, kim olduğumuzu ve nerede yaşadığımızı, günümüzün meselelerinde işe el koymuş olanların bize öğrettiklerinin dışında bir yerde öğrenmemiz lazım. Bunun için de iyi durumun, kötü durumun ne olduğu hakkında bir sarahat edinmemiz lazım. Mesela şimdi Türkiye’de daha demokratik bir hayatın bütün toplumun hayrına olduğuna dair bir kabul var. İnsanlar, daha demokratik bir hayatımız olursa işler iyiye gidecek diye bir düşünceye sahipler. Burada önce “Demokrasi tabii ki iyi bir şeydir.” diye kabul ediyoruz, ondan sonra da, “Eh, madem demokrasi iyi bir şey, öyleyse demokratik bir düzenleme de hepimizin işine gelir.” diye düşünüyoruz. Bunu hiç kimse sorgulamıyor... “Bu demokrasi dediğin şey ne oluyor, yani hakikaten dedikleri kadar iyi bir şeyse demokratik dediğin ülkelerin bu durumu nedir?” diye sormuyor insanlar. Ama sormamalarının sebebi de, dünya üzerinde “iyi hayat” diye bildikleri şeyin İslâmî bir hayat olduğunu bilmemeleri ile alâkalı. Yani insanlar insani hayat diye bildikleri şeyin gerçekten insani hayat olup olmadığını tartışmamış olmakla bu demokrasi meselesinde bir tongaya düşüyorlar.
İsmet Özel, Direniş ve Atılım, 06 Haziran 2009 Cumartesi, Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Uluslararası Fuar Merkezi
Bugünkü Mevcut Resmî Besteyle İstiklâl Marşı Okumak, İstiklâl Marşı’na Düşmanlıktır
İstiklâl Marşı’nın beste yarışması açılmıştır. Yirmi dört beste gelir ve bir karara bağlanmaz, İstiklâl Marşı bir besteye oturtulmaz. 1930’a kadar İstiklâl Marşı yirmi dört farklı besteyle değişik değişik bölgelerde söylenerek gelir.
BİZ NEDEN ORUÇ TUTUYORUZ?
"Bizi Türklükten nasıl uzak tuttuklarını anlamak için bizi İslam'dan nasıl uzak tuttuklarını anlayabilmemiz lazım. Bugün Ramazan ayındayız. Bize Ramazan ayı denince ne anlaşılması gerektiğini gayr-i Müslimler telkin etti.
İstiklâl Marşı’nı Defalarca Değiştirmek İstediler
İstiklâl Marşımız Türk siyasetinin vesikasıdır. Bugün bilinen Türkiye Cumhuriyeti siyasî tarihi İstiklâl Marşı ile zıtlaşma halindedir. Şöyle ki: İstiklâl Marşımız “Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin İstiklâl” diyor.
YİĞİDİN HAKKINI YEMEK İÇİN
Ülkemizde 1928 yılından sonra gözü kör eden kâtiplerin hükmü kalmadı. Latin harfleriyle okuyup yazmaya başladığımızdan bu yana önce mürettiplerin, sonra dizgicilerin ocağına düştük.
Son Ocak, Sönmez Ocak, Bizim Ancak
Bugün hâlâ bir devlet devamı bahis konusuysa bu İstiklâl Marşı’nın gösterdiği hedefin yeniden anlaşılmasıyla veyahut gerçek boyutlarıyla anlaşılmasıyla mümkün olacaktır.
Birinci Sene-i Devriye Toplantısı
Biraz önce izlediğiniz panelde de arkadaşların sözlerinden İstiklâl Marşı Derneğinin niçin kurulduğuna dair birçok şey işittiniz. Bunlara muvazi olarak ben, bir şeyi netleştirerek devam edeceğim sözlerime.
"Türkiyelilik" Tabirine Ne Denilmişti?
İsmet Özel: Türkiyelilik ve azınlık kelimelerinin sıkça geçtiği bütün bu tartışmalar, Avrupa Birliği'nin Türkiye'yi müzakereye müsait bir ülke olarak görmesini sağlamak üzere yapılıyor. Yoksa hiç kimsenin gerçek düşüncelerini, gerçek beklentilerini, gerçek yönelimlerini gündeme getirdiği falan yok. Buna resmî makamlar da dahil, laf üreten birtakım tipler de.
Türk yerine Türkiyeli denmesinin anlamı sizce nedir?
İsmet Özel: Türkiyelilik ve azınlık kelimelerinin sıkça geçtiği bütün bu tartışmalar, Avrupa Birliği'nin Türkiye'yi müzakereye müsait bir ülke olarak görmesini sağlamak üzere yapılıyor. Yoksa hiç kimsenin gerçek düşüncelerini, gerçek beklentilerini, gerçek yönelimlerini gündeme getirdiği falan yok. Buna resmî makamlar da dahil, laf üreten birtakım tipler de.
Türk yerine Türkiyeli üst kimliğinin seçilmesi zırvasının üzerinde durmak lâzım: Bir kere "Türkiyeli" tabiri çelişkilidir.
Neden?
Çünkü Türkiye diye bir yerin olabilmesi için Türk'e ihtiyaç var. Yaşadığım, egemen olduğum topraklara ben Türk'sem Türkiye denir. "Ben Türkiyeliyim, ama Türk değilim." Bunu ancak gayri-Müslimler söyleyebilir. Müslümanların "Türkiyeliyim" demeleri saçma. Bir Müslüman'ın "Türkiyeliyim" demesinin bu topraklarla kendisi arasına bir mesafe koymasından başka bir anlamı olamaz. Herkes "Türkiyeliyim" dediğinde Türkleri nereye koyacaksın? Yok eğer burada Türkler zaten marjinal bir unsur ise niye Türkiye lafını, Türkiyeli lafını kullanalım? "Türkiyeli" yerine pekala "Küçük Asyalı" da denilebilir. "Türkiyelilik", Türk'ü Türkiye'den kovmaya, silmeye yönelik bir anlayışın, söylemin önerisi.
"Ağzında Geveleme, Türk Müsün, Gâvur Musun Çabuk Söyle" başlıklı bir yazı yazmıştınız. Şimdi "Ben Türkiyeliyim" diyenler...
İsmet Özel: Ağzında gevelemiş oluyorlar. Başından beri yaptıkları gibi yani.
Bundan sonra ne yapılabilir?
İsmet Özel: Bundan sonra atılacak adım, birtakım insanların Türk olmadıklarını beyan etmek. Bunun yanı sıra, Müslümanlığını vazgeçilmez sayan her etnik grubun Türk olarak adlandırılması gerekir. Yani adam Kürt, Boşnak, Laz, Çerkez... olup da Müslümanlığını vazgeçilmez sayıyorsa, buna biz Türk diyeceğiz.
Ya Türk denilmesini istemezse?
İsmet Özel: Kendisi bilir. Biz ona Türk demeye hiç meraklı değiliz. Kendisine Türk denilmesini istemeyene Türk demeyeceğiz.
"Ben Türk oğlu Türk'üm" diye haykıranlar da var?
İsmet Özel: Onları da Türk olmaya çağırıyoruz. Hem İslam'a düşmanlık göster, hem Türk ol, bu imkânsız. Şimdiye kadar Türkçü hareket içinde olan insanlar, Müslüman tavırlarıyla Türklüklerini ispat etmek zorundadırlar.
Bu bir hata mıydı, tuzak mı?
İsmet Özel: Türkiye'de Türklüğü Türkiyelilikle örtmeye çalışanlar aslında faka basmış durumda. Çünkü, Cumhuriyet'in kuruluşundan bu yana "Türk'üm, doğruyum, çalışkanım" derken, bunlar İslam'dan kopuk bir Türklük önerdiler. İslam'dan kopuk bir Türklük, netice itibarıyla ırkçı bir Türklüktür. Başka türlü olmaz. "Türkler varmış, bir dönemde Müslüman olmuşlar, tekrar o Müslüman olmadan önceki Türklere dönüyoruz" demekti bu. Şimdi, krizde olan "Atatürk milliyetçiliği" denilen şeydir... Türkler Müslüman olmadıkları halde gene Türk olabiliyorlarsa, buyursunlar olsunlar.
Sizin telakkinize göre Türk, kâfire karşı duran kişi. Sizin Türk'ünüz Türkiye'de yaşıyor mu? Yaşamakta mı?
İsmet Özel: 1918 yılında, 1914 yılında başlayan savaş bitti... 1918'de siyasi ve askerî bir güç olarak İslam dünyadan silindi. İbrani-Hıristiyan medeniyet sildi. İstiklal Harbi, bu kararın geçersizliğini ilan eden bir savaştır. Yani, İslam siyasi ve askerî güç olarak ortadan kalkmamıştır. Bunu gösterdi İstiklal Harbi. Aksi takdirde bana İstiklal Marşı'nı nasıl açıklarsınız?
O halde, bir kişi, İstiklal Marşı'nı sansürlemeden okuduğu, benimsediği takdirde Türklüğüne bir kanıt mı getirmiş oluyor?
İsmet Özel: Bu doğal değil mi? Türkiye Cumhuriyeti'nde Türkiyelilikten söz edenler bana İstiklal Marşı'nın açıklasın! İstiklal Marşı niçin böyle? "O ezanlar ki şahadetleri dinin temeli / Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli" Bizim İstiklal Marşımız bu! Biz İstiklal Marşımızdan vaz mı geçeceğiz? İstiklal Harbi, İslam'ın dünyada söyleyecek sözünün tükenmediğini göstermek üzere yapılmıştır. Yoksa yapılmazdı. Ve İstiklal Marşı da bu marş olmazdı. Bu çok önemli bir şey... Cumhuriyetin ilanıyla beraber oynanan oyunları hakikat yerine koymayalım.
Hakikat sayılan oyunlar?..
İsmet Özel: 1921 anayasasında devletin dini İslam, 1924 anayasasında devletin dini İslam; siz bana nasıl olur da Türkiye Cumhuriyeti'nin başka bir şeyle alakalı olduğunu söylersiniz? Bu büyük yalanı niye kabullenelim? Birtakım insanlar "Biz milleti kandırdık" diyemiyorlarsa, biz onlara söyleyelim: "Siz milleti kandırdınız."
Bu durumda Türk olmak aynı zamanda kandırılmayı reddetmek anlamına geliyor, değil mi?
İsmet Özel: Tabii. Türk olmak bir tercihtir. Madem ki Lozan'da gayri-Müslimler azınlık statüsündedir, Lozan'da "gayri-Müslimler de Türk'tür" denilmiyor, geriye Türkler kalıyor, geriye Müslümanlar kalıyor. Yani "Türk = Müslüman" formülünü Lozan getirdi.
"Bu kadar net" mi diyorsunuz?
İsmet Özel: Daha da netleştireyim: 1918 İslam'ın sonu olarak görüldü, buna bir itiraz doğdu; birileri dedi ki "Hayır, İslam ölmedi." Fakat, Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulmasıyla, hayatta kalması aynı şartlara bağlı değil. Kurulmasını İslam'a, ayakta kalmasını İslam'dan kopmasına borçlu. Aslında hiç garip değil, çünkü İbrani – Hıristiyan medeniyet diyor ki "Tamam yok olmamayı sağladın, ama devam etmeyi ancak benim iznime bağlı olarak gerçekleştirebilirsin."
Dolayısıyla?
İsmet Özel: Cumhuriyet ilan edildikten sonra farklı bir yön tutturuluyor. 1928'de, Cumhuriyet'in ilanından 5 sene sonra, anayasadan devletin dininin İslam olduğu ibaresi çıkıyor. Aynı yıl harf inkılâbı yapılıyor. İslam anayasadan gidince, Latin harfleri de anayasaya geliyor. Bütün bunları konuşmakta zorlanıyoruz. Çünkü Cumhuriyet kurulduktan sonra hep günü kurtarmaktan başka bir işle uğraşmamış devlet yetkilileri. Taş üstüne taş koymak diye bir şey yok. Koymamakla ayakta kalabileceklerini düşünmüşler hep. Bu akıl almaz bir şey. Yani bu birikime sahip bir toplumun, 81 senede, harekete geçtiği yerden daha geride olasını izah etmek çok zor.
Siyasiler ve topluma söz söyleyenler dahil kimse Türk olmaya yanaşmadığı için mi bu hale gelindi?
İsmet Özel: Türkiye'nin çekilip çevrilmesi, Türkiye'de bir işin üstesinden gelinmesi söz konusu olduğu zaman, bunu yapacak olanın kim olduğunun tespit edilmesi lâzım. Kimlik meselesi budur. Yapılacak iş, Türkiye'nin hem kendisini daha iyi bir hayata kavuşturmak, hem de dünya milletleri arasında hesaba katılır bir yere sahip olmasını sağlamaktır. Kim yapacak bu işi? Böyle bir soru sorulmamış Türkiye'de. Onun için Türk'ün kim olduğu, kimin Türk olduğu konuları kaynayıp gitti.
Türk kaynayıp gittiği için Türkiye de somut, sağlam bir zemin, [sizin vurguladığınız kelimeyle söylersek] vatan olamadı... mı?
İsmet Özel: Bunu anlamak ve durumdan vazife çıkarabilmek, o vazifeyi ifa edebilmek için "Türkiye muvakkat bir devlet mi, yoksa muvazzaf bir devlet mi?" sorusunu cevaplamamız lâzım. Türkiye Cumhuriyeti 1923 yılında muvakkaten, o sırada dünya şartlarının gerektirdiği zorlamalar altında, ister istemez kabul edilmiş bir siyasi birim mi, yoksa Türkiye geleceği olan ve tarih içinde kendine bir iş yüklemiş, kendine bir pay biçmiş bir ülke mi? Mesele burada.
...
Bu mülâkat 12.11.2004 tarihinde Gerçek Hayat Dergisinde yayınlanmıştır.
Mali Hegemonya, Para, Faiz, Borçlanma
Şimdi diyoruz ki dünyada mali hegemonya olarak işleyen bir sistem var. Bu sistem bütün insanları kendi emrinde çalıştırıyor. Buna tâbi olmamak için yol tutturmamız gerekiyor.
