İstiklal Gündemi'nde Fahri Genel Başkanımız Şair İsmet Özel'in yıllar önceki bir yazı başlığındaki beyanını “dünlenmek, bugünlemek, yarınsamak” adına hatırlatmayı münasip bulduk.
(...)
Mesele ne? Sen, ben, kimiz, neyiz, yani derdimiz ne? Ortaya çıkıp ona buna saldırmanın âlemi yok. Ama kendimiz eğer helal lokma diye bir şey biliyorsak ona göre davranmamız gerekiyor. Benim yazı başlıklarımdan bir tanesi şudur: “Erimezsen Eritirsin.” Şimdiye kadar eğer Müslümanım diye afra tafra eden insanlar prensip sahibi olmuş olsalardı ve söylediklerinde samimi olsalardı, Türkiye başka türlü olacaktı. Ama olmadı. Zaten Türkiye’de İslâm’ın aslî karakteri fark edilmesin diye bir siyasal İslâm başlatıldı 1973 yılında ve her safhada bu alâkalı zevat sözüm ona karşı çıktığı çevrelerin onlara açtığı yere yamalandılar.
(...)
İsmet Özel, Dördüncü Olağan Genel Kurul Konuşması, Ankara, 14 Şaban 1437 (21 Mayıs 2016)
Türk demokrasisinde Müslümanlar, merkezî yeri işgal ediyor. Yahut eğer Türkiye’de demokratik bir rejim sözkonusu ise, bu rejimin, üzerine nakış işlenen kumaşı Müslümanlıktır. 1950’deki DP zaferi, kamu vicdanı tepkisi ile güçlenen bir hareketin uzantısıydı. Eskilerin yerine “alternatif” olma şansını ele geçiren kim olursa bu başarıya yaklaşabilirdi. 27 Mayıs darbesinin ihdas ettiği kaideler Türkiye’de sosyal adalet şartlarının birinci mesele yapılmasını âmirdi. Böylece siyasî arenada Müslümanlık uzun yıllar boyunca olduğu gibi, “geçmişin muhasebesi” özlemi içinde telâkki edilebildi. 12 Mart Muhtırası’nın temin ettiği düzenlemenin peşinden Müslümanlığın dikkati çeker bir tarzda siyaset sahnesine çıkması, bütün demokrasi tarihi boyunca büyük mikyasta oyu dirije etmiş gücün nisbeten serbest bırakılması anlamına geliyordu. 12 Eylül sonrasında yapılan ilk seçimde Müslümanların sivil karakterli bir hükümeti tercih ediyor olmaları en belirleyici rolü oynamıştır. Mesele bundan ibarettir ve Türkiye’de yegâne dinamik siyasî tercih, İslâmiyet lehine yapılan siyasî tercihtir. Nitekim özel payandalarla ayakta tutulmaya gayret edilen sol, siyasî geleceği bakımından unufak olma yolunda bir seyir takip ederken, her biri Müslümanların oyuna talip çok sayıda sağ kadro, Türkiye’de yayılma alanı bulabilecek bir bolluktan istifade edebilmektedir.
Sözün kısası, Türkiye, XIV. asırda Müslümanlık sebebiyle ortaya çıkmış bir devletin, Müslümanlığı adapte gayesiyle ayakta durma çabalarının Müslümanlığı gözden çıkarma noktasına varmasıyla kurulmuş bir organizasyondur. Türk siyasetinde Müslümanlık, yegâne tema olmaktan başka bir yere sahip olamaz. Bunun göze batmayacak bir şekilde devamı, Türkiye’nin sıkı ve kapalı bir rejim altında kalmasıyla mümkündür, ama açık rejim alanına girilir girilmez Müslümanlık göze batar bir mesele olarak herkesin önüne çıkacaktır. Ne zamana kadar? Türkiye’de Müslümanlığın gerçek yerinin, Türkiye’de gücü elinde tutan herkes tarafından tanınmasına, Müslümanlığın Türk toplumunun tabiatının bir parçası olduğu fikrinin anlaşılmasına kadar. Bu noktadan sonra Türkiye’de siyaset yapılmaz mı? Elbette yapılır. Ama şartların yeni normlarla belirlendiği bölge içinde.
Madem Türkiye’de açık rejimin bulunması Müslümanlığın lehinedir ve halkın oyuna başvurularak varlık kazanan her iktidar İslâmiyet’in önemini inkâr edemez durumdadır, o halde Müslümanlar için açık rejim lehine cehd göstermenin önem kaybına uğradığı söylenebilir mi? Hayır, tam tersine. Açık ve halkın davranışını, düşüncesini hesaba katan bir rejimin Müslümanlık lehine fırsatları olduğu kadar, Müslümanlığa köklü engeller çıkarabilecek bir temel karakteri de vardır. Bu da açık siyasî rejimin yalnız Müslümanlık karşısında değil, bütün düşünce ve inanışlar karşısında ilgisiz kalarak yaşamayı mümkün kılması, sosyal hayatın yalnızca kitle iletişim araçları ve üretim şartlarının güdümüyle yürütülebilmesidir. Eğer Müslümanlar, içinde yaşadıkları açık rejimi tatmin vasıtalarının faydasını azamiye çıkarmak ve dünya hayatı içinde acılardan mümkün olduğu kadar uzak, hazlara mümkün olduğu kadar yakın bir yaşama biçimini tek yaşama biçimi olarak seçmek gibi bir yola saparlarsa, Türkiye’de Müslümanlık adına sahip olunan siyasî avantaj derhal bir dezavantaj haline dönüşüverir. Eğer Müslümanlar, açık rejimin her şeyin açılmasını öngören havasına uyup kendileri erimeyecek olurlarsa bilinmelidir ki, toplumun gaflet ve çaresizlik sebebiyle önceki dönemlerinde erimiş unsurları da kendilerine gelecekler ve İslâmî bir doğrultunun faziletine bağlanacak yollar tutacaklardır.
Müslümanların açık rejim içinde erimelerinin başlangıç noktası, vicdan meseleleri ile toplum hayatında tutulan yerin birbirinden ayrıldığı noktadır. Müslümanlar, düşünceleri ile davranışları arasında ne kadar büyük mesafe olursa o kadar çok eriyecekler ve bu erime karşısında tedbir almak belki bir zamandan sonra çok geç sayılacaktır. İslâm düşmanlarının Türkiye’deki Müslümanlık karşısında çok tedirgin oldukları açık seçik belli. Biz Müslümanlar için kendi toplumsal hedeflerimiz istikametinde mesafe katetmek, sadece dirayet, olgunluk, sabır, bilgi ve hepsinden önce, hepsiyle birlikte ihlâs işidir. Lâkin İslâm düşmanları, biz Müslümanlar karşısında da açmaza düşüyorlar: Bizim Türkiye’de her düşünce sahibi insan gibi manevra yetkimiz olabileceğini kabul edecek olurlarsa, kendi manevra yeterlikleri günden güne azalacak, eğer Müslümanların herhangi bir manevra yapmaya hakları yoktur deyip bunu uygulamaya kalkarlarsa, o vakit kendi mevcudiyetlerini, kendilerini meşru kılan temelleri kundaklamış olacaklar. Böylesi bir ortamda biz Müslümanların, büyük adımları değil, emin adımları tercih etmemiz anlaşılabilir bir davranış türüdür.
İsmet Özel, Tehdit Değil Teklif, Muharrem 1408 (Eylül 1987)
* “TEHDİT DEĞİL TEKLİF” ile “İRTİCA ELDEN GİDİYOR” kitaplarının yazıları konularına göre sıralanıp tek bir kitap olarak neşredilmiştir. Mezkur yazı Tehdit Değil Teklif kitabındaki diğer bütün yazılar gibi TİYO neşriyatında İrtica Elden Gidiyor kitabında yer almaktadır.
* Yazıdaki vurgular tarafımızdan yapılmıştır.
Bizim Anadilimiz Hatice Anamızın, Ayşe Anamızın, Fatıma Anamızın Dilidir
"Türkiyelilik" Tabirine Ne Denilmişti?
İsmet Özel: Türkiyelilik ve azınlık kelimelerinin sıkça geçtiği bütün bu tartışmalar, Avrupa Birliği'nin Türkiye'yi müzakereye müsait bir ülke olarak görmesini sağlamak üzere yapılıyor. Yoksa hiç kimsenin gerçek düşüncelerini, gerçek beklentilerini, gerçek yönelimlerini gündeme getirdiği falan yok. Buna resmî makamlar da dahil, laf üreten birtakım tipler de.
Türk yerine Türkiyeli denmesinin anlamı sizce nedir?
İsmet Özel: Türkiyelilik ve azınlık kelimelerinin sıkça geçtiği bütün bu tartışmalar, Avrupa Birliği'nin Türkiye'yi müzakereye müsait bir ülke olarak görmesini sağlamak üzere yapılıyor. Yoksa hiç kimsenin gerçek düşüncelerini, gerçek beklentilerini, gerçek yönelimlerini gündeme getirdiği falan yok. Buna resmî makamlar da dahil, laf üreten birtakım tipler de.
Türk yerine Türkiyeli üst kimliğinin seçilmesi zırvasının üzerinde durmak lâzım: Bir kere "Türkiyeli" tabiri çelişkilidir.
Neden?
Çünkü Türkiye diye bir yerin olabilmesi için Türk'e ihtiyaç var. Yaşadığım, egemen olduğum topraklara ben Türk'sem Türkiye denir. "Ben Türkiyeliyim, ama Türk değilim." Bunu ancak gayri-Müslimler söyleyebilir. Müslümanların "Türkiyeliyim" demeleri saçma. Bir Müslüman'ın "Türkiyeliyim" demesinin bu topraklarla kendisi arasına bir mesafe koymasından başka bir anlamı olamaz. Herkes "Türkiyeliyim" dediğinde Türkleri nereye koyacaksın? Yok eğer burada Türkler zaten marjinal bir unsur ise niye Türkiye lafını, Türkiyeli lafını kullanalım? "Türkiyeli" yerine pekala "Küçük Asyalı" da denilebilir. "Türkiyelilik", Türk'ü Türkiye'den kovmaya, silmeye yönelik bir anlayışın, söylemin önerisi.
"Ağzında Geveleme, Türk Müsün, Gâvur Musun Çabuk Söyle" başlıklı bir yazı yazmıştınız. Şimdi "Ben Türkiyeliyim" diyenler...
İsmet Özel: Ağzında gevelemiş oluyorlar. Başından beri yaptıkları gibi yani.
Bundan sonra ne yapılabilir?
İsmet Özel: Bundan sonra atılacak adım, birtakım insanların Türk olmadıklarını beyan etmek. Bunun yanı sıra, Müslümanlığını vazgeçilmez sayan her etnik grubun Türk olarak adlandırılması gerekir. Yani adam Kürt, Boşnak, Laz, Çerkez... olup da Müslümanlığını vazgeçilmez sayıyorsa, buna biz Türk diyeceğiz.
Ya Türk denilmesini istemezse?
İsmet Özel: Kendisi bilir. Biz ona Türk demeye hiç meraklı değiliz. Kendisine Türk denilmesini istemeyene Türk demeyeceğiz.
"Ben Türk oğlu Türk'üm" diye haykıranlar da var?
İsmet Özel: Onları da Türk olmaya çağırıyoruz. Hem İslam'a düşmanlık göster, hem Türk ol, bu imkânsız. Şimdiye kadar Türkçü hareket içinde olan insanlar, Müslüman tavırlarıyla Türklüklerini ispat etmek zorundadırlar.
Bu bir hata mıydı, tuzak mı?
İsmet Özel: Türkiye'de Türklüğü Türkiyelilikle örtmeye çalışanlar aslında faka basmış durumda. Çünkü, Cumhuriyet'in kuruluşundan bu yana "Türk'üm, doğruyum, çalışkanım" derken, bunlar İslam'dan kopuk bir Türklük önerdiler. İslam'dan kopuk bir Türklük, netice itibarıyla ırkçı bir Türklüktür. Başka türlü olmaz. "Türkler varmış, bir dönemde Müslüman olmuşlar, tekrar o Müslüman olmadan önceki Türklere dönüyoruz" demekti bu. Şimdi, krizde olan "Atatürk milliyetçiliği" denilen şeydir... Türkler Müslüman olmadıkları halde gene Türk olabiliyorlarsa, buyursunlar olsunlar.
Sizin telakkinize göre Türk, kâfire karşı duran kişi. Sizin Türk'ünüz Türkiye'de yaşıyor mu? Yaşamakta mı?
İsmet Özel: 1918 yılında, 1914 yılında başlayan savaş bitti... 1918'de siyasi ve askerî bir güç olarak İslam dünyadan silindi. İbrani-Hıristiyan medeniyet sildi. İstiklal Harbi, bu kararın geçersizliğini ilan eden bir savaştır. Yani, İslam siyasi ve askerî güç olarak ortadan kalkmamıştır. Bunu gösterdi İstiklal Harbi. Aksi takdirde bana İstiklal Marşı'nı nasıl açıklarsınız?
O halde, bir kişi, İstiklal Marşı'nı sansürlemeden okuduğu, benimsediği takdirde Türklüğüne bir kanıt mı getirmiş oluyor?
İsmet Özel: Bu doğal değil mi? Türkiye Cumhuriyeti'nde Türkiyelilikten söz edenler bana İstiklal Marşı'nın açıklasın! İstiklal Marşı niçin böyle? "O ezanlar ki şahadetleri dinin temeli / Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli" Bizim İstiklal Marşımız bu! Biz İstiklal Marşımızdan vaz mı geçeceğiz? İstiklal Harbi, İslam'ın dünyada söyleyecek sözünün tükenmediğini göstermek üzere yapılmıştır. Yoksa yapılmazdı. Ve İstiklal Marşı da bu marş olmazdı. Bu çok önemli bir şey... Cumhuriyetin ilanıyla beraber oynanan oyunları hakikat yerine koymayalım.
Hakikat sayılan oyunlar?..
İsmet Özel: 1921 anayasasında devletin dini İslam, 1924 anayasasında devletin dini İslam; siz bana nasıl olur da Türkiye Cumhuriyeti'nin başka bir şeyle alakalı olduğunu söylersiniz? Bu büyük yalanı niye kabullenelim? Birtakım insanlar "Biz milleti kandırdık" diyemiyorlarsa, biz onlara söyleyelim: "Siz milleti kandırdınız."
Bu durumda Türk olmak aynı zamanda kandırılmayı reddetmek anlamına geliyor, değil mi?
İsmet Özel: Tabii. Türk olmak bir tercihtir. Madem ki Lozan'da gayri-Müslimler azınlık statüsündedir, Lozan'da "gayri-Müslimler de Türk'tür" denilmiyor, geriye Türkler kalıyor, geriye Müslümanlar kalıyor. Yani "Türk = Müslüman" formülünü Lozan getirdi.
"Bu kadar net" mi diyorsunuz?
İsmet Özel: Daha da netleştireyim: 1918 İslam'ın sonu olarak görüldü, buna bir itiraz doğdu; birileri dedi ki "Hayır, İslam ölmedi." Fakat, Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulmasıyla, hayatta kalması aynı şartlara bağlı değil. Kurulmasını İslam'a, ayakta kalmasını İslam'dan kopmasına borçlu. Aslında hiç garip değil, çünkü İbrani – Hıristiyan medeniyet diyor ki "Tamam yok olmamayı sağladın, ama devam etmeyi ancak benim iznime bağlı olarak gerçekleştirebilirsin."
Dolayısıyla?
İsmet Özel: Cumhuriyet ilan edildikten sonra farklı bir yön tutturuluyor. 1928'de, Cumhuriyet'in ilanından 5 sene sonra, anayasadan devletin dininin İslam olduğu ibaresi çıkıyor. Aynı yıl harf inkılâbı yapılıyor. İslam anayasadan gidince, Latin harfleri de anayasaya geliyor. Bütün bunları konuşmakta zorlanıyoruz. Çünkü Cumhuriyet kurulduktan sonra hep günü kurtarmaktan başka bir işle uğraşmamış devlet yetkilileri. Taş üstüne taş koymak diye bir şey yok. Koymamakla ayakta kalabileceklerini düşünmüşler hep. Bu akıl almaz bir şey. Yani bu birikime sahip bir toplumun, 81 senede, harekete geçtiği yerden daha geride olasını izah etmek çok zor.
Siyasiler ve topluma söz söyleyenler dahil kimse Türk olmaya yanaşmadığı için mi bu hale gelindi?
İsmet Özel: Türkiye'nin çekilip çevrilmesi, Türkiye'de bir işin üstesinden gelinmesi söz konusu olduğu zaman, bunu yapacak olanın kim olduğunun tespit edilmesi lâzım. Kimlik meselesi budur. Yapılacak iş, Türkiye'nin hem kendisini daha iyi bir hayata kavuşturmak, hem de dünya milletleri arasında hesaba katılır bir yere sahip olmasını sağlamaktır. Kim yapacak bu işi? Böyle bir soru sorulmamış Türkiye'de. Onun için Türk'ün kim olduğu, kimin Türk olduğu konuları kaynayıp gitti.
Türk kaynayıp gittiği için Türkiye de somut, sağlam bir zemin, [sizin vurguladığınız kelimeyle söylersek] vatan olamadı... mı?
İsmet Özel: Bunu anlamak ve durumdan vazife çıkarabilmek, o vazifeyi ifa edebilmek için "Türkiye muvakkat bir devlet mi, yoksa muvazzaf bir devlet mi?" sorusunu cevaplamamız lâzım. Türkiye Cumhuriyeti 1923 yılında muvakkaten, o sırada dünya şartlarının gerektirdiği zorlamalar altında, ister istemez kabul edilmiş bir siyasi birim mi, yoksa Türkiye geleceği olan ve tarih içinde kendine bir iş yüklemiş, kendine bir pay biçmiş bir ülke mi? Mesele burada.
...
Bu mülâkat 12.11.2004 tarihinde Gerçek Hayat Dergisinde yayınlanmıştır.
Bugün Pazar Gâvurlar Azar
Bugünün tarihini biliyor musunuz? Hangi zamandayız? 1397 yılının Cemaziyel’evvel ayının 12’inci gününde miyiz; 1393 yılının Nisan ayının 18’inci gününde miyiz; yoksa bugün1 Mayıs 1977 mi ?
Nazlı Hilal
Çatma kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl”, ne demek? Çehre neden çatık? Şeklen ve ruhen işgal altında bırakılmış bir İstanbul var.
